Ona

Spotkałem ją samą w zimową noc Śnieg sypał jak skurwesyn na dobranoc, na blok Widziałem ją samą ubraną jakby z Kanady ziom Nie widziałem oczu bo kaptur zakrywał twarz jak ściany chrom Oczy blade dość, jakby słońca nie widział Chociaż czasami dopadał kąt nawet jak była zima Blask okrywał ulice, lecz ona nadal stała w cieniu Tyłem twarz odwrócona, jakby potrzebowała serum Chociaż parę lat temu, może była jedną z najlepszych Może szuka szczęścia tu a może czeka na śmierć dziś Nie wiem jak to określić, ale nagle pokazała tą Twarz pod oczami doły, jakby conajmniej brała w nos I stoję z nią w tą ciemną noc, widzę jak patrzy na mnie Temperatura minus zima ostra jak blady skalpel A czasami kradnie mi spojrzeniem jej Zamarza w żyłach krew, nie dlatego, że zimno jest Lecz dlatego że blisko niej jestem, i coraz bardziej bliżej Nie odrywamy wzroku a twarze jak w niemym kinie Do dzisiaj nie znam jej głosu bo nic nie powiedziała Może wiedziała co ale czekała aż zrobię to dla nas Ale ja bez słowa stałem dalej Zamarzałem tu, ale patrzyłem jak zmienia się w kamień Dziś na moich oczach ale nie zdążyłem nic zrobić Nie wiedziałem jak jej pomóc w tej zimnej i ciemnej nocy Dalej stałem tam, chyba czułem to samo co ona Gdy pisałem "Twarze z betonu" nie myślałem, że zdoła To dosięgnąć i mnie, nie wierzyłem w prawdziwe słowa Ale wiem, że to nie los mnie tu przywiódł, a moja wola Ciekawość nie daje snu, plus to pierwszy stopień do piekła I już nie wkurwia to -30, bo nie mam serca Które powoli zamienia się w kamień i już nie wiem co sie dzieje Nagle otwieram oczy, jestem u siebie