Rozterki

Zawsze czułem że robie to po coś Życie i muzyka szły obok równolegle Lecz im częściej lirycznie zaliczałem progres Tym bardziej społecznie dopadał mnie regres Rówieśnicy mają żony i dzieci W wielkich budynkach swój mały segment Paradoksalnie , choć chciałem więcej Męcze się w wynajętej kawalerce Ooo w kącie stoi mikrofon Mój ponury milzcący spowiednik Lecz z biegiem lat ten związek stał się toksyczny O moich słabościach wiesz więcej niż krewni Aa , czuje się przeźroczysty Jak każda ze ścian w akwarium moich myśli Na którego dnie jest zakopany klucz Pod warstwą mułu i hipokryzji Oo mam 30 lat i dosyć życia na pieprzone pół gwizdka Bo talentu i determinacji mam więcej niż 3/4 pieprzonego środowiska To kukły wieszaki , klony, produkty nie czuje w nich serca Dziś każdy może być raperem więc internet tonie w pustych sekwencjach Pustka , puste podwórka , puste boiska przy podstawówkach W szklanych domach szklana pogoda mam szklanki w oczach i boje się jutra Bo co raz częściej oglądam życie , a co raz rzadziej w nim uczestniczę Więc umów się ze mną wieczorem , pójdziemy spacerem przez puste ulice Oo bo mamy tylko chwilę zanim świat który znamy pójdzie z dymem Więc gdy otwieram oczy i budze się przy niej To wiem żę zanim stracę dusze prędzej zginę Nie poddam się bez walki , to nie w moim stylu, jak odejść to z hukiem Mówie NIE pasywnej egzystencji , przysięgam nigdy nie będę żywym trupem I choć na codzień wożę się rozjebanym golfem To staram się nie narzekać jest super Bo otwieram okno , czuję wolność I nagle cały świat mam głęboko w dupie I nie woże się pomału tylko napierdalam ile fabryka dała A wieczorem jak kładzie mi rękę na brzuchu To wie że w moment będę twardy jak skała