Esy Xana

[Verse 1] Ενώ η φωνή μου αντηχεί πίσω την πιάνω την πιάνω να παραμιλά γι' αυτά που χάνω μετά φεύγει μακριά πηγαίνει προς το αύριο και την ακολουθώ γιατί το σήμερα είναι άδειο κενές γραμμές στο δωρισμένο σου τετράδιο μου 'πες αν το γεμίσω γεμίζει φως το δωμάτιο κι από τότε προσπαθώ μα είναι άδικο χάνω του κόσμου όλη την ομορφιά μισώντας κάθε μου τετράστιχο [Ηοοκ] Τη μέρα όσο θα προλάβω τη νύχτα έρχεται ο φόβος δε μ' αφήνει άλλο κι είναι πολλά αυτά που έχω να σκεπάσω το πάπλωμα μου φεύγει μόνο αν χαμόγελασω Το να χαμόγελαω έχω ευθύνη γιατί αν είμαι καλά είσαι κι εσύ το θέμα όμως ποιό είναι που θα πήγαινε όλη η θλίψη; σ' άλλη μια σελίδα που δεν έμεινε κενή [Verse 2](x2) Λευκή σελίδα είναι σα λύτρωση στο κόσμο αυτό ώσπου γίνεται μαύρη και παρακαλάς να τελειώσει στυλό ε που θα βγώ; Βλέπεις σ' όποια οπτική γωνία κοιτώ είσαι εκεί και γνωρίζεις το τι πρόκειται να δω, μα δε μιλάς το 'χεις κρυφό πάω να συναντηθώ με το Θεό η με μια ιδέα που κρατά όσο κρατώ μπορώ, ν' αγγίξω ουρανό μα δε μπορώ να πάρω τα χέρια θα πέσω αν δε κρατηθώ [Hook] Το να χαμόγελας ευθύνη γιατί αν είσαι καλά είμαι κι εγώ το θέμα όμως ποιό είναι που θα πήγαινες τη θλίψη; αυτό είναι που κάθε μέρα ψάχνω για να βρω είν' η ελπίδα.. [Verse 3] Εσύ ξανά αναθεώρηση σκέψεων, πράξεων, βλέπεις θολά σου 'δωσα λίγα να μην έχεις τίποτα κι εσύ τα λίγα σου πήρες βαριά αν θες περισσότερα πήρες μυαλό έβαλα φλόγα και δύναμη κοίτα βαθιά υπάρχει ότι θέλεις να βρείς παρ' τον ήλιο και φώτισε ότι έχει κρυφτεί σκοτεινά ξέρω πτώσεις προβλήματα, θλίψη ναι πόνος αινίγματα μάχη αβέβαιο το σήμερα νιώσε καλύτερα όμως με γεγονός οτί υπάρχει ο σκόπος που αγιάζει τα μέσα δες πιστευτά κι όχι αμφίβολα, κοίτα καλύτερα ζήτα μου κάτι επίμονα να ΄χει σκοπό όμως καλό όχι κακό παρ' το χέρι μου κράτα και δώσε και σ' άλλους βοήθεια τόσα σημάδια, τόση εξέλιξη βράδια γεμάτα όχι άδεια χαρούμενα μάτια ανθρώποι αγκαλιάζουν τους κόπους σου στ' άκρα μου λες για συμβάντα που δεν ήμουν παρόν πίστεψε με είναι κι άλλα που δε θα' θελες να 'σουν εκεί τότε θα 'λεγες σ' ευχαριστώ που 'σουν δίπλα μου πάντα [Verse 4](x2) Ασέλγεια του θορύβου πρός τη σιωπή πως; Σκοπός, ν' ακολουθήσω τη προσαρμογή εχθρός χαμένα κι όλα δε δείχνουνε προς το φως πως; Φόβος που γίνεται μίσος και κάθε εχθρός ό,τι μου δείχνετε μου πλασάρετε αλλιώς