Przedszkole

W przedszkolu naszym nie jest źle, Zabawek mamy tutaj w bród. Po całych dniach bawimy się, W coraz to inny trud. Pani nam przypatruje się, Pilnuje gdzie zabawy kres. W przedszkolu naszym nie jest źle, Kiedy się grzecznym jest. Bo jeśli nie zaraz, po pupach, po pupach, po pupach biją nas, I krzyczą patrz szcze- patrz szczeniaku gdzieś ty wlazł. Albo po łapach, po łapach, po łapach trzepią i, W kącie się łyka łzy. Za oknem tyle świata lśni, Do szyby więc przyciskam nos. Wszystkim zachwycałbym się gdy, Gdyby nie Pani głos. Bo mamy w pociąg bawić się, Pani nas ciągnie tam i tu. I chyba sama nie wie gdzie, Powtarza tylko czu-czu-czu. My za nią przewracając się, I na zakrętach lecąc w bok. Patrzymy jak się pociąg rwie, Krzyczymy "czu-czu" gubiąc krok. A Pani ciągle biega, Za nią już tylko jeden, dwóch. Bo reszta pod ścianami tkwi, I leżąc krzyczy "czu-czu-czu". Pani się zatrzymuje zła. Pierwszego z brzegu łapie i, Tym pierwszym zwykle bywam ja. Bo jestem krnąbrny oraz zły. Więc zaraz da, mi da. Po pupie, po pupie, po pupie zbije mnie, Krzycząc czemu szcze- czemu szczeniaku nie bawisz się. A ja w pociągu wypadłem tylko i, W kącie połykam łzy. Lecz nic nie mówie, cuż to da...? Coś tylko pewnie w środku drży. W kąciku siedze cicho-sza. I myśle że smutno mi. Lecz czasem minie też i to, W przedszkolu naszym tak już jest. Że zapomina się tu zło, Tu troskom szybki kres. Więc znów bawimy wszyscy się, Pod czujnym okiem Pani i, W przedszkolu naszym nie jest źle. (szczególnie gdy się śpi.)