Jesteśmy rozumem i językiem

[Zwrotka 1] Jesteśmy rozumem poplątanych złącz Jak strumień plącz myśli w jego piachu głąb Zwinięty jak strucel i czy uczę się sztuczek Innych od języka, zamknięty w klucze marudzeń I co na to ludzie, którzy w brudzie jak po grudzie Toczą wózek z pięciu kółek W górę, w dół, w sumie ludek zna ten stół Obfity w triki logiki zbiór Język to logika, matematyka pojęć Ich gradacja, stopień zakresu Jak nie rzucić okiem – to sieć reguł Nie stek bzdur, tylko krew dla słów A słowo to wspólnik pojęcia i ogólnik Wyznacza ramy, w których gramy tak nieczuli Na fakt, że akt gdzie objawia się świat To językowy las abstrakcyjnych klas Klasa to masa znaczeniowych dyrektyw Semantyka splata przedmioty oraz język Jego grę, dynamizm, jak ciecz płynnych granic Które przesuwamy, nie wychodząc z planszy [Refren] Jesteśmy językiem, a język to my W latorośli jego dojrzewamy owocem To nasz pan i sługa w tak szczelnej powłoce Nie przebijemy jej, bo z niej nasze sny [Zwrotka 2] Jesteśmy językiem zatęchli w tym sosie Za publikę mając siebie, a nie tchnienie głosek rzeczy Które tylko koszem pustym na krople z tłustych cieczy Które noszę, bo stanowią język Mamy tylko abstrakty przed sobą A nie krew razem z chrząstką gołą Choć twierdzi swołocz, że co rok przecież Składa pokłon bogom w namacalnym świecie A bzdurska plecie gęste jak przecier Bo wszędzie własny eter rozniesie dosyć biegle Mały segment mozaiki to bajki dla dzieciarni Której całość poznania upada przed mitami Jednak ta breja to ekran i rzutnik zarazem Choć głusi jak szpadel, to multiplikują prawdę Nie przez absolut znaczeń, lecz przez ewolut Którym język i jego eskalacje