29 Lutego

[Refren] Nie wiem, czy dolecę tam, gdzie marzę Jeśli spadnę, usłyszysz o mnie dziś Mam bardzo ciężką kieszeń, pełną barier Pełną zmartwień, to nie pomoże mi Biegnę do krawędzi, stracą wiarę we mnie Ci, co nigdy jej nie mieli, a kochali flesze Zawsze muszę wierzyć w swoje skrzydła Że naprawdę, że mogę z tego wyjść [Zwrotka 1] Twarz osoby jak smak wody się docenia, kiedy nocą już szampany powylewasz Wokół maski i ozdoby do ostatniej kropli, nagle ich nie ma Hah, czekaj, nie mam po co się spieszyć teraz Myśli płoszą się bez znaczenia nad głową, gdy gadam nad ranem ze sobą Niе poniósł mnie melanż tym razem, to miasto jеst szare jak ja Pocięte i zszyte jak przeszłość i czas, młode i stare jak ja Nie chcę wydarzeń, już mam pełną pamięć, a jeszcze niecałe trzydzieści lat Wypchane myślami, że nie chcę już trwać, jak autobus, co wiezie na pierwszą ze zmian Wspomnienia zapętlam jak w starych piosenkach, odwiedzam te miejsca ostatnie jak wiatr Reszta napędza świat tani jak barszcz, tylko my sami i strach Para z herbaty układa się w plan, wisi nad nami ten czas Opuszczam program seriali i kłamstw, lecę do gwiazd [Bridge] Bo dotarłem do granic Jak poradzić sobie, nie ma już nic dalej Muszę skoczyć, nagle zniknąć w oddali Wznieść się, albo być na dnie, Boże... [Refren] Nie wiem, czy dolecę tam, gdzie marzę Jeśli spadnę, usłyszysz o mnie dziś Mam bardzo ciężką kieszeń, pełną barier Pełną zmartwień, to nie pomoże mi Biegnę do krawędzi, stracą wiarę we mnie Ci, co nigdy jej nie mieli, a kochali flesze Zawsze muszę wierzyć w swoje skrzydła Że naprawdę, że mogę z tego wyjść [Zwrotka 2] Luty 29, to święto mojej słabości