Bishtar

صبح بود گیج بودم رو به تو چشم باز شد پوستت میدرخشید مو به تنم راست شد تنِ لطیفت خیس بود از بارش دیشب من عزیزت سیر بودم از خواهش بیشتر منگم هنوزم قرصایه دیروز ریشه رو گرفتو ساقه که میسوخت من یه نشونم یا نشونه تويى بازندم پی وجدانه پیروز خالیه اتاقو افکار دورم من تو مسیر افسانه شدن فریاد شد سکوت بلند پاکتایی که مچاله شدن شاید نباس بی اهمیت بود به این نگاهایه پر از کمبود به این همه شاکیو متهمهاش که زبون قاضیو پر از محکوم اما من همینجام زندگیمم اینجاست دست بذار رو قلبت این صدایه من بود تقصیراتو گردن میگیرم بیا پشته من سنگر بگیر دست نبر به حسِ لعنتیت تمامه سهمتو از من بگیر من با کله شهر صافم تو روش میشی مشتی آمار کوچیک برد نباشه باختم نیست که راه حله لباسه مشکلو پوشید دلت گرفته توام عینه من روانی تو این همین حوالی میرسم به داد اهالی رو زمینی یا هوایی تو شبیهمی یا سوایی تو پیاده یا سواری د بیرحم پس کجایی خاطراتم پرید جز یه جایه عجیب یه جایی که هنوز توشم یه حسی خوبی که تپید کل دنیام عکسه تو قاب قاب پنجره ماشینو رام رام به سمت لمس یه بام بام یه جاست که خالیه جام