Ronagh

Intro: گلوگاه درد .دیده سنجیده بدهکارا در .بستنکارا سقف نمیشه بند سنگ روی سنگ. (بیا) Verse1: روزا لیز خوردن و شبا طی شدن یهو دیدم عید شده حیف شدم اینا ثابت شدست منم چند وقتی میشه که فارغ شدم از این نسلی که ساخته ازم یه تلنگره مرده.کهنه منم بدم نمیاد واسه کار خونه باشم حکم انگیزه میشماره میخوام صد سال سیاه گوش ندن به این آثار کثیف منتظرم...منتظره درد واپسین عاقبت شد یه مترسگ .نه یه کاغذی که مچالست و باطل زندگی ماله زبالست و داعم میکنیم له . میبریم دل نشدیم فرزند صالح . تا که سالماشم فاسد اینا یه سره ثابت شاید یه روزی بشه قصه کامل Churos: قصه همینه هزار تو در هزار تودر هزار توتوهزارتوتوهزارتو با هزار تو هزار تو در هزار تو تو تو هزار تو.در ‌Verse2: بلعیدنت غنیمته جریمته حقیقت اینه منم رو سیاه و غریبم یه مریضم که حال نداره طبیبم تو گناهت همه شریکن سربالا دقیقا وقتی که مرگ باشه تنها راه همه میخورن سم الان خودکشی میکنن نهنگا پس تنها راه سم الان اه بابا هنوز دلالا دنبال شادی میگردن اونا همشون میگندن اره.خودکشی میکنن نهنگا پس تنها راه سم الان اه بابا هنوز دلالا دنبال شادی میگردن.آ زندگی ماله زبالست و نداری وقت واسه کردنش دو ساعت کسی که رفت و بهش میگن خوش آمد خوشحالم مشتاق دیدارم ؟ یا حرفم که تهش ایستادم؟ شدم پیاده ایستگاه قبل. با اینکه بیست سالم اینا چی میگن؟ اصن معلوم نیست چی میگن(2) همه تو خودشونن و کسی جا نمیزنه تازه بگیری قفله تصویرا ولی داره یک کلید که اونم نمیشه باز توام نمیشی سوخت اینم نمیشه ساخت .آه چهره های کلیشه دار از همیشه بیشتر میشم عصبانی.حتی رپم نمیده بهم تصلایی زدن از هر راهی که میشد بزنن چسب زخم با اون سختیاش یه درده سطحی باش شاد و خرم. آرزوی سالی پر رونق عمرا