Atani

Mierzysz mnie swoją miarą gdy coś o sobie powiem Pozory dają znać ci, że znasz mnie chociaż część Kiedy próbując płynąć, skuwam lodem ogień Kolory moich żagli naraz zmieniają się w biel Nie wiem czy sam siebie znam, każdy zna mnie innego Czemu ciągle jestem sam? #paradoks Fermiego Patrzę na ludzi zza szyby, czasem bywam mizantropem Przez to wciąż nie mogę przywyc, że sam się obwiniam o te Ludzkie wady - czasami chciałbym przestać myśleć Móc tu sprawić, by zgubić w sobie egotystę Za dużo się zastanawiam, przez co wciąż przeciążam system Brudnych myśli cała masa mówię stop zarządzam czystkę I leję tu emocje, choć zazwyczaj je tłumię I czuję się z tym dobrze, choć wątpię że zrozumiesz, że Tak jak Ziemia, mam swoje dwa bieguny A w środku płonie ogień, który boję się wystudzić