Kostka Rubika

[Hook] /Every whisper Of every waking hour I'm Choosing my confessions Trying to keep eye on you Like a hurt lost and blinded fool, fool Oh no I've said too much... I' ve set it up Consider this../ [Verse 1: Quebonafide] Przyzwyczajony by być, prawie dorosłym Nauczony żyć w niesprawiedliwości Jadę po sukces, ale to bez znaczenia Bo mam zabójcę na tylnych siedzeniach Życie jest parabolą, sumą pragnień Kostką Rubika z której czas w końcu zedrze farbę I trudno ją poskładać, w kolor Ale próbuje póki nie wyblaknie Gdy ubywa nas, gdy przybywa lat To jeszcze ja czy już wizerunek? Ubywa nas, przybywa lat A ropiejące rany niszczą nam opatrunek Matka natura, ojciec czas A my przez tę sztuczność spóźnieni na jutro Już teraz mam jeden pierdolony problem Wszystko to czego chce, a czego nie mam Jak buszujący w zbożu muszę zostawić Pewne rzeczy niepozmieniane, chyba przez to Straciłem rozum jeszcze szybciej niż - wiarę [Bridge: Quebonafide] Każda fantazja, każde potknięcie i każdy krok Światła scen, chłodny wzrok - stworzyliśmy to? Stworzyliśmy to? (x3) [Hook] [Verse 2: Neile] Dorosłe dzieci mają żal i przepalone płuca Permanentny smutek nawet kiedy sukces do drzwi puka Zrodzeni w bólu, wychowani w krzyku, skłóceni z całym światem Mam tykającą bombę przypiętą do ciała - właśnie trwa odliczanie Cumulusy myśli płyną, schematy układają się w całość Zaczynam rozumieć, choć trochę późno: Nic mi nie brakowało A chciałem wszystkiego Grałem o respekt i pieprzone emocje Choć one we mnie wymarły nie ego A z tak wielkim nic nie jest już proste Układam tą kostkę, gdyby depresja przyszła Układałbym ją dalej jak daltonista Nie udźwignąłbyś moich ambicji Być może nawet nie wiesz, o czym mówię Woda, ziemia mam cechy amfibii Powietrze, ogień odpalam i czuję że scalam się z tłumem, stojąc na scenie Robię to, goniąc za marzeniem Czuję moc, kojąc pragnienie Ciężko to pojąć dla Ciebie To inny świat jakiego nie znasz Tutaj nic nie odbywa się bez nas Do usranej śmierci kostka jest w ruchu Planeta się kręci [Bridge: Neile] Czy pójdziesz dalej za mną, nawet ku zatraceniu Gdy los nie sprzyja tak bardzo, gdy nie ma światła w tunelu Nie widać końca bagna w którym wciąż tkwimy I tu jest miejsce na punchline, ale nie mam już siły [Hook]