Trophies Remix

[Zwrotka] Fryderyk? No spoko, mimo że nie znajdziesz w moich numerach rzewnych pianinek Więc kładę dynamit pod łaków gablotą nagród za setki marnych rozkminek Wypada z niej Nobel im i chcą mi wmówić, że czegoś mi nie wypada Oni są jak gobelin jednostronni, ich zgraja na mnie się skrada Wchodzą ci te wizje, człowiek, przybierają nową postać Ciągle filmy w mojej głowie, chcę za nie Oscara dostać Gramy tu, a później wznosimy ten toast niczym Drake Dla nich Złota Malina za tak podobne fame i fake Z tego Globu tworzę sobie Złoty raj, stawiam w nim Palmy A do grobu mi raczej nie spieszno, zapałki daj, w gaju oliwnym ich spalmy To kara za lanie wody, później polejcie tu mi za to wina Nie daję im na to zgody, daję im tylko Nagrodę Darwina Się nie wyślizgną nawet na łyżwach, tylko do mnie idzie Nike Tnę ich na części Złotą Piłką, jakbym tu odpalał fifę Trofeum Harta do moich rąk, więc mogą gonić się te psy Muszą wszystko przegrać, mam własne poglądy; MVP [Refren] [x2] Wiedz, że nie potrzebuję żadnej nagrody Jednoosobowy wiec, manifest nowej szkoły Sam wznoszę sobie puchar za pokonane schody Wygrywam tu sobie życie, i to bez jury zgody