Struna

[Zwrotka 1] W uszach znowu fałsz, światem gardzę, dziś nie znaczy wiele Nie chcę sztucznych szans, świateł, nie dla mnie są te tunele W oczy ostro świeci luna mi, świeci luna mi A tu widzę tylko lunapark dookoła Struna w głowie cicho mi brzmi, cicho i To staje się obsesją, gorączka w parku igieł woła Bezsenność lubię dziś, liczę owce, pośród nich jak wilk Tracę głowę jak Lord Stark, taka dola Mam dość braggi tak jak ludzi blagi, braku zasad Nie gryzą mnie ich uwagi, na nie uwagi nie zwracam A jak już odbita piłeczka, to to zawsze setball Nigdy jako emocji cenzor, ale też nie sadboy Polej, nam polej, choć unikam, dziś wyjątek Polej, w przeszłości wnykach przyszłości początek Polej, nam polej, chcę już się wychylić z nich By rzeczy kolej na właściwy tor zmylić dziś [Zwrotka 2] Postanowienia zakładane, łamane co miesiąc Nie wiem, czy to wolna wola czy "The art of peer pressure" To niby niewidoczne, kiedy wokół ziomki tu Chociaż wielowymiarowe, to jak w teorii strun Często sam sobie grać na nerwach lubię arię Ludzkie opinie mam w dolnym instrumencie Opuszki palców dziś znowu mam zdarte Bo sam pociągam za te sznurki nareszcie No i patrzę z góry na te ponure theatrum mundi Gdzie każda pacynka jest dokładnie jak piniata Bo po ugryzieniu byle jakich kundli Musi im słodzić i padać przed nimi jak szmata Coś tu nie gra mi i znów się źle nastrajam Amplituda niepewności ustala strun drgania Ustala strun drgania Amplituda niepewności ustala strun drgania