Kolasi

Jurassic Rap Πεκ Δωδεκα! [Verse 1] Ο τόπος κόλαση, τέρατα με κέρατα στα σπίτια Ψέματα, κάνουνε έρωτα με την αλήθεια Κρύα κτήρια φεγγάρια κρύψαν Εδώ τα πάντα γονάτισαν Εδώ στο νέφος δεν πετάνε πουλιά Αφού πέθανε η χαρά και δεν υπάρχει ελπίδα (για ελευθερία) Για ελευθερία. Δρόμοι διψάν για βία Όλα για την δόξα και το χρήμα Κοίτα, δούλοι κυλάν στην πίσσα Πολιτικά μηνύματα σε κάθε αφίσα Στην βιτρίνα πουλάν συμφέροντα Ξεπουλάνε μέχρι και τον έρωτα, κρίμα Παιδιά γεννιούνται με ευθύνες Μεγαλώνουνε παίρνοντας πρωτεΐνες Εντάσσονται στο σύστημα γρήγορα απ' τα σχολεία Δεν υπάρχει παιδική ηλικία Δεν υπάρχουν παιδικές χαρές, μόνο χωματερές Από τα δώδεκα κάνουν σεξ Αθώες ζωές, παίρνουν γραμμές, τεχνολογία Παπάδες γαμιούνται στην εκκλησία Δεν είσαι άνθρωπος μα οργανισμός που θρέφεται με ζώα και με χάπια Θρέφεται μ' ανθρώπινη σάρκα Δεν έχει εγκέφαλο, ούτε στόμα Δεν κρίνεις, δεν μιλάς, δεν ζεις, σκέτη μάζα Παρόλ' αυτά σου δώσαν χέρια να μπορείς να τους ψηφίζεις Χέρια που δεν αξίζεις Σου δώσαν αυτιά, σου δώσαν μάτια Να σε κατευθύνουν ευκολότερα μαλάκα Δεν παίζει φως απ' το παράθυρο, σκοτείνιασε η ατμόσφαιρα Ηχούν σειρήνες κι ελικόπτερα Στη λάσπη πτώματα Σάπια τα πάντα ακόμα και οι αντάρτες που ζούνε στα αναχώματα Πολίτες δεν διασκεδάζουν, πίνουν οινόπνευμα Χαμογελάνε μονάχα όταν είναι κόκαλα Δεν έχουνε μυαλό, έχουνε τηλεόραση Κι αυτή τους φτιάχνει το πρόγραμμα Αυτή δαμάζει μια γενιά σκλάβων Μια γενιά κακοποιών και ρουφιάνων Σ' αναγκάζει να κρύβεις τα πάντα μέσα σου Μια γενιά υποχείριο μπάτσων Κι η νεολαία απ' το μπάφο μένει, αποχαυνωμένη Από τάφο βγαίνει, και σε τάφο μπαίνει και το ξέρει Παρόλ' αυτά όλοι ρωτάνε τι συμβαίνει Κανείς να βρει το νόημα δεν θέλει Όλοι σκύψαν μπροστά στο υπερθέαμα Υποκληθήκανε με, χαρά στον δαίμονα Όλα λυγίσανε τόσο εύκολα Στον μέρος που η αμαρτία θεωρείται πλημμέλημα Κι όμως όλοι ρωτάνε πως είναι ο Διάβολος Εγώ τους απαντώ πως είναι ο Άνθρωπος Κόλαση η Γη, δεν υπάρχει παράδεισος Και σ' αυτό είμαι κάθετος Από τη γέννα σου, βαφτίζεσαι αμαρτωλός Μην πιστεύεις δεν υπάρχει θεός Είμ' απ' αυτούς, απ' αυτούς που χάσαν τα πάντα γρήγορα Και πια δεν περιμένω τίποτα -τα -τα -τα