Keller

[Intro] Za lata pełne złości, za lata pełne motywacji [Zwrotka 1] Za lata pełne złości, niewdzięczność kłuje w skroniach Niczego tak nie chciałem jak chwytać ją w ramiona Dziś to historia, którą wabię jak sarnę myśliwy Bo przed szampanem każdy musi czarę goryczy wypić Czuję niedosyt i jest świat mi świadkiem, jak tu stoję Wykorzystam dawaną nam szansę od pokoleń To dobrze, że nie wiedzą, gdzie mam ukryte plany Są tak archaiczne, że pewnie by się nie rozczytali Świat krótkich przyjemności i długich konsekwencji Krótkiej pamięci do zalet i wiecznych pretensji Pośrodku ja, dopasowany jak nos do pięści Typa, który już nie puszcza płazem, jak kiedyś Na wpół zaletą to i wadą, ale co poradzę (nic) Od życia chciałem więcej, srało mi na wycieraczkę Od ludzi chciałem więcej, nic nie chcę tu już Zobowiązania mam w stronę celu, nie wobec tłumu [Refren] W stronę zmiany, nie w stronę chały Wolę być z boku w świecie który jest wycentrowany Wokół ludzi tanich i ludzi głupich Kupili to że za pieniądze można szczęście kupić Nie chce mi się patrzeć na was Głowy zamknięte jak Alcatraz, ale puste w środku Mówię o czymś, co Keller by zrozumiała Macie wzrok sokoli, ale wizję w zarodku [Zwrotka 2] Za lata pełne motywacji żeby nie odpuszczać Nie podziękuję bogom, bo żaden z nich nie posłuchał Prócz tego we mnie, mało ludzi zdaje sobie sprawę Co w nas drzemie, i gdy zbudzi się, wzbudzi falę W którym stuleciu jesteś i czy trafiłeś w cykl Czy też go przerwiesz, czy znów powiesz że jeszcze nie dziś Zmieniamy się tylko dla przyszłości, nigdy dla posiadanych Dóbr, a już na pewno nie pod presją kogoś lecz własnych słów Dokąd z tym zmierzam? Już sam nie wiem, ale widzisz Nie stoję jak Ty przy wejściach na życiowe wyżyny Tam stoją liczni, naiwni, ciągle szukają winy Pokory ani kszty, ni wskazówek że w nich przyczyny Są tego, że ściągają gówno na siebie Pozwól kolego, że sprowadzę Cię na ziemię Okrucieństwo świata powstaje w człowieku, dla człowieka Ale wytnij ten drugi czynnik i popatrz jak iluzja pęka [Refren]