Szczęścia Milimetr

[Zwrotka 1] Życiem zarażam jak wirus Jestem chory ziom Gdzie nie spojrzysz, epidemia pod sam horyzont Długie noce, krótkie dni na trasie z homilią Z buta wbijam się po swoje niczym Holly Holm W drodze po szczęście "Cienie i róże", krew na czole, #Herbert Mam w sobie ziemię, ogień, wodę, powietrze Kocham co robię, w swoim żywiole tętnię Tworzę rzeczywistość, okradając z marzeń sny Podróż między wymiarami, senny paraliż Jakbym mógł do rzeczy niemożliwych złamać szyfr Głodny przygód, woli walki, mów mi Faramir Tyle za nami, tyle przed nami Myślę, patrząc na rodzinę, dałbym wszystko im Tyle za nami, tyle przed nami Spokój, cisza, tego za nic nie zamieniłbym [Refren x2] Kocham życie, gdy płynę leniwie spojrzeniem, widząc nieba blask Wszystkie te chwile, co tworzą sentyment Aby znów się zatrzymał w naszych sercach czas Szczęścia milimetr, wystarczy mi tyle Nie chcę nic ponad to, co mi zesłał świat To szaleństwa przywilej, żeby mieć w sobie siłę, przełamywać słabości, chwytać w żagle wiatr [Zwrotka 2] 1980 i 15 maj Pierwszy kontakt z atmosferą, kto by patrzył w dal? Nie wiedziałem, że zaczynam nierealny plan Drobny, chudy niczym Nemo, tyle dał mi świat Wciąż nie trzeba mi wiele Wystarczy pogoda, w oczach słońca promienie Wino, browar lub koniak, klimat morza na niebie Wielki błękit, jakbym uwięził w słowach Seszele Ile życia, tyle blasku w nas Tyle chwil nadaje kolor, tworząc nastrój barw Jedno spojrzenie mej żony zmienia piekło w raj Jeden uśmiech moich dzieci tworzy szczęścia smak Proszę, na mnie patrz, proszę, zawsze tak Jakby poza nami nie istniało żadne z państw Jakby świat był nasz, zmieniał w prawdę fałsz Kocham życie, kiedy płynę, widząc nieba blask [Refren x2] Kocham życie, gdy płynę leniwie spojrzeniem, widząc nieba blask Wszystkie te chwile, co tworzą sentyment Aby znów się zatrzymał w naszych sercach czas Szczęścia milimetr, wystarczy mi tyle Nie chcę nic ponad to, co mi zesłał świat To szaleństwa przywilej, żeby mieć w sobie siłę, przełamywać słabości, chwytać w żagle wiatr