Ile jestem w stanie dać

[Zwrotka 1] Ile jestem w stanie dać dla tego świata? Ile jestem w stanie z tego świata wyłapać? Przecież nie będę płakać, bo los jest zbyt dumny Wbijając po kolei wszystkim gwoździe do trumny Bo nie tylko do rozumnych świat należy A trzeba go przeżyć We własne siły uwierzyć Potem uderzyć z mocną częstotliwością szerzyć to Co powierzyć można wszystkim tym wątpliwościom Á propos doznań starych ludzi Dla których trud zbyt duży By dać coś i na coś zasłużyć Nie ma co wróżyć Prawda leży pośrodku Idę w świat przedzierając się przez tłumy młotków A tłok niczym w "spodku" w czasie metalmanii pogo Jedni nastawieni wrogo Drudzy sztuczni niczym logo A ja zostaję sobą w każdym calu Daję coś; czasem łzy, czasem złość, ale chociaż minimum Wychodząc z zasady, że nie ma ognia bez dymu Jeśli dane ci kombinuj, filmuj te realia Które zakłócają fikcję jak głos styly laskalia Zakłócają fikcję jak głos styly laskalia [Refren] (x2) Czekając na dzień, w którym spełnią się marzenia Nie chcę być tym, co nie ma nic do powiedzenia Czekając na dzień, w którym wkład swój rozliczę Mówię o tym co widzę, nie unikam potyczek [Zwrotka 2] A Jezus Maria ile razy dałem dupy... Nie zliczę momentów, w których pysk miałem opluty Ale mimo wszystkich błędów nie puściłem batuty Dla naiwnych ostrzeżenie: to nie "Welcome to Chałupy" OSTeR, 2000, Teofilów Bałuty Łódzką sadzą otruty Mimo to oddam wszystko By zostać tu i klepać to samo klepisko biedy Zaplątany w siatce ulic niczym dredy Ale kiedyś nadejdzie czas sjesty Wtedy świat odda swe długi bez reszty A ci, co drogę przeszli w dupie będą mieli koszta Ta tajemnica działa w obydwie strony jak poczta Pierdolić tego gościa wciskającego kity Który odsłania kurestwa niczym stringi celulitis Bo żaden polityk nie sprosta tej regule Że lepiej dać coś z siebie, potem zgarnąć całą pulę Tu uśmiecham się czule, Wysuwam środkowy palec Tym, co chcieli zaszaleć, a przebrali miarę Daję siebie, a fałszerzy wrzucam w szalę i oby tak dalej [Refren] (x2)