Wiesz Jak Jest

Powrócił już warszawski sen Znów tak jak kiedyś zaspać chcę Dzisiejszy spleen, wczorajszy jazz To wszystko przeżyć jeszcze chcę Po trawie boso iść przez nowy świat Bez wstydu spojrzeć w uśmiechniętą twarz I wszystko można na nowo Znów móc pogadać ze sobą Wdychać, odżywać Na pamięć siebie nauczyć I nigdy więcej nie musieć Znikać, nowe otwierać, stare zamykać Polubić życie, to nie żart Zastąpić szarość feerią barw I wyrwać ze zburzonych ścian Najlepsze kęsy z tamtych dat Teraz już wiesz, możesz tak jak ja Bez wstydu spojrzeć w uśmiechniętą twarz