Nie

[Zwrotka 1] Czternastego się zaczęła czwarta dycha Rap nie mógłby mnie chyba bardziej już odpychać Muzyka? Mam pisać, jak to jest być jednym z was? Przez tyle lat nie przetyrałem nawet dnia To jakiś żart? Czy raczej wspólny syf? Nie jara mnie ten hajs Liczby, hype... kurwa mać, co za wstyd Nie będę jak żaden z nich – Chciałem mieć inne niebo tu, śniłem tu inne sny Chłopak ze średniej krajowej – Średnio co trzeci czekał na to, co wam powiem Na to, co zrobię, co powiem, jak... Żaden z was by tutaj nie uciągnął tylu lat Tylu dat, miast, twarzy, rąk Umów, stron, kurwa... brzmienia, form Norm, imion, pieprzonego jadu i słów Czuję ulgę, gdy nie ma ich tu [Refren] Nikt nie krzyczy „stój”, każą iść po swoje, brać co jest Gramy codziennie jedną z ich ról, musimy być kimś dzień w dzień Czuję, ile uciekło mi lat, gdy widzę jak krótki rzucam cień Miałem odwagę podpalić im świat, a boję się powiedzieć im „nie”... Nie. A boję się powiedzieć im „nie”... Nie. Boję się powiedzieć im „nie”... [Zwrotka 2] Hipnotyzuje mnie spokój pełnych ulic Ósmej rano w tramwajach, wagi kredytowej puli Ludzi, którzy nie czuli tego, jak ja Moje stado, dla którego muszę grać Patrz – ich oczy pełne są tego, co ledwo znam Odbijam się od ulic i ścian Jak pierdolone latarni światło A tak mało go mam, i tak rzadko Trzeba łaknąć, by czuli twój głód I ten trud rozumienia ich myśli w przód Cud, gdzieś pomiędzy żelazem i betonem Gdy fale radia przecinają ich dłonie Znam własny koniec na pamięć I tylko ja wiem, ile razy już tak stałem tu Ścierając cały ten brud własnym ciałem Przeżywałem siebie samego pół na pół [Refren] Nikt nie krzyczy „stój”, każą iść po swoje, brać co jest Gramy codziennie jedną z ich ról, musimy być kimś dzień w dzień Czuję, ile uciekło mi lat, gdy widzę jak krótki rzucam cień Miałem odwagę podpalić im świat, a boję się powiedzieć im „nie”... Nie. A boję się powiedzieć im „nie”... Nie. Boję się powiedzieć im „nie”... A boję się powiedzieć im „nie”... Boję się powiedzieć im „nie”... []