Czasem II

[Zwrotka] Fakt faktem, nie taktem było by mówić, iż Generalnie zwątpiłem już w ogół ludzi choć Czas czasem coraz bardziej chce mnie obudzić Krzyczę: weź, Miłosz, przestań się wreszcie łudzić! Leż twardo na tym, ty żryj te dylematy, to schematy Że pozyskać z reguły przychodzą straty Skręć wady w dół, weź to wyleduj Albo w nerwach i złości napierdalaj i graj tu Oni będą cię nazywać Oni będą cię wyzywać Oni będą tak robić, no bo muszą się powyżywać To nie koniec, bo jeśli wokół wszystko w gównie tonie To przymusem że trzeba nauczyć się w tym gównie pływać Tak bywa świat zbiera żniwa krok po kroku Masz więcej wrogów wokół niż przyjaciół u boku Masz więcej chwil w natłoku, natłoku tych problemów Niż chwil spędzanych w jakże zapomnianym zapomnieniu Nie-e mów nic, nie próbuj nawet Znam sprawę, znam dobrze twych zwątpień [?] Nie-e waż się nawet stanąć na moment Maan, to jeszcze nie koniec []