Pryzmat

[zwrotka 1] Lecą i lecą miesiące z kalendarza I nawet nie wiem kiedy spadły całe lata Dwadzieścia dwa, od dziewięć dwa I kurwa mać to śmieszne jak Czas dłużył się, dziś rok to dzień Przeraża, że tak szybko one kończą się A boję się śmierci jak ja pierdole Gdy człowiek staje się grawerem na grobie Jestem głupi, skracam se życie Jaram jak głupi, a wrzucałem też inne Coś w tym jest, że to typ osobowości Parę lat wstecz to się piło do woli Byłem dziwnym dzieciakiem, który idzie do złego Samotnikiem, który wiecznie goni tą lekkość Teraz lufy, blanty, bonga więc leci Może dlatego ten świat jest śmieszny Tata spytał kiedyś "co się tam stało? Nienawidzisz ludzi, gdzie jest ta radość?" Nie znałem odpowiedzi, a dziś wiem na pewno Ja inny od nich, to nic takiego Mama się wkurwia, że bywam tajemnicą W paru sprawach moje usta zawsze milczą Nie chcę dostarczać zmartwień, troski Historii, których nie chce znać żaden rodzic Rozwój wewnętrzny? Wiem o nich trochę Miałem okazje się rozsypać i polec A żyję, biegnę cały czas do przodu Wygrywam to życie codziennie po trochu Traciłem szansy by dziś je dostrzec Jeśli uwierzę, dam ile mogę Gdyby nie przyjaciele chyba by mnie tu nie było Na pewno byłbym inny i inne wszystko Lubię być sobą, chronię tą osobowość Z arogancją graniczącą z głupotą Ta, egoista, cham Ale zrobię wszystko, żeby wygrać nas Ja mogę przytłaczać, ale Ty rozumiesz mnie jak nikt Z Tobą u mojego boku wiem, że mogę spełniać sny Ta, to ja, a to moja krew Jestem bogiem swego świata, przysięgam, kocham Cię Ta, to my, to Ty, i nie ma takiej drugiej Drugiego jak ja, uwierzyłem w bratnie dusze Ścigamy się ze światem, czasem, życiem i pasją A zegar i ja to relacja jak sztylet i gardło Bywa, budzę się rano, głowa dalej na orbicie Nie chcę odlotu na stałe, masz kotwicę? Wierzę, że to nie kierunek do autodestrukcji Jebany egocentryk, który ma w nosie skutki Ale wiem jak grać, nie chcę rad, życiu dam w pysk Jestem jedynym raperem, który mówi mi jak żyć