Odmieńmy tylko rytm

Noc zapala po świt neony w dyskotece i prześliczną twą twarz skrył kolorowy mrok, rytm tańczących po świt opętał tak dalece, że gubię się wśród nich i w tańcu mylę krok. Rytm co tchu cisnął nas na dwa parkietu krańce, tłum okrutną ma twarz i w oczach dziki blask. Jak przekrzyczeć mam go, jak porwać cię do tańca? Ach, myślę już, że wiem, co uratuje nas… Chodź, w ramionach moich płyń, Odmieńmy tylko rytm, a twój policzek już przy moim będzie tuż, gdy zatańczymy tak, gdy pomarzymy tak, wtuleni w taniec nasz, o, tak, przy twarzy twarz… Chodź, w ramionach moich płyń, to już niemodny rytm, lecz odnajdziemy w nim nadzieję lepszych dni, znajdziemy szczęścia błysk, o który z losem gram, wtulony w taniec nasz, o, tak, przy twarzy twarz… Ja już chyba tu nie wytrzymam ni minuty, błysk stu lamp razi mnie i disc-jockeya bluzg. Czy to muzyka jest, czy też transmisja z huty? A decybeli moc wprost mi rozrywa mozg! Tłum ukazał znów twarz złowrogą, idiotyczną, tłum zatoczył znów krąg i nas rozdzielił znów. Jak w ten krąg wpisać mam swą miłość romantyczną? No, chyba tylko przy pomocy takich słów… Chodź, w ramionach moich płyń, Odmieńmy tylko rytm, a twój policzek już przy moim będzie tuż, gdy zatańczymy tak, gdy pomarzymy tak, wtuleni w taniec nasz, o, tak, przy twarzy twarz… Chodź, w ramionach moich płyń, to już niemodny rytm, lecz odnajdziemy w nim nadzieję lepszych dni, znajdziemy szczęścia błysk, o który z losem gram, wtulony w taniec nasz, o, tak, przy twarzy twarz…