Cyganeria

W tamte lata Montmartre To ku sławie był start Mienił się wśród błękitu Małych kafejek czar Wciągał nas , a ich gwar Nie milknął aż do świtu. Jadło się byle co, Potem stromo się szło Na maleńką mansardę , Gdzie zalegały strych Rysunki głowy twej I zarys bioder twych Cyganeria , La Boheme , Młodości smak , nadziei smak, Cyganeria , La Boheme Nie jęczał nikt ,ze forsy brak. Gdy artystą się, Czekasz na losu gest, Poczekalnia jest długa. Patrzyliśmy nie raz W noc letnią pełną gwiazd, Czy któraś do nas mruga. I uśmiechał się świat, Kiedy grosz komuś wpadł Z łaski pana marszanda, I każdy królem był, Do świtu wino pił, z kumplami z biedy drwił. Cyganeria , La Boheme, To oczy twe , usta twe, Cyganeria , La Boheme, To myśl ,ze anioł dotknie mnie... Tobie sił było brak, A ja , że wciąż nie tak, Namaluje cię pięknej, że uchwycę twój czar Nim zbudzi się Montmartre I świt o szyby brzęknie Istnieć przestawał czas , Wlewał się między nas Czarnej kawy ocean, Krzyczała w nas ta myśl Bezczelna -- co tu kryć, że tak kochamy żyć! Cyganeria , La Boheme, Dwadzieścia lat , szczęśliwy czas Cyganeria , La Boheme, Geniusz tych czasów mieszkał w nas. To już było , a dziś, Gdy mi zdarza się iść Krok od tamtego bistra, Inny szyld , inne drzwi, Przypominają mi, że moja młodość prysła. Siłą wspomnień mnie gna Ile tchu wbiegam na Schody od mojej mansardy, Lecz z popękanych ścian Czas dawno barwę starł I bez za oknem zmarł... Cyganeria , La Boheme, Oddala się , w niepamięć mknie, Cyganeria , La Boheme , Choć trochę ją ocalić chcę...