C'est Si Bon

C’est si bon, hit niejeden już zgasł, lecz zatrzymał się czas w przypadku „C’est si bon”. C’est si bon, Armstrong i Ertha Kitt, klezmer, co wciska kit, nucili „C’est si bon”. C’est si bon, nutki mkną jak motyle, proszą: „Zapomnij mnie choć na chwilę.” C’est si bon, tak się droczy, bo wie, że nie sposob, o, nie, zapomnieć „C’est si bon”! C’est si bon, tłumacz płakał i mdlał, bowiem na polski miał przełożyć „C’est si bon”. Szukał wciąż słów, co mają ten wdzięk i wydadzą ten dźwięk, co słowa „C’est si bon”. Aż usłyszał nasz tłumacz w rozpaczy: „Pojmij to, że się mnie nie tłumaczy! Dotknij raz ślicznych ust, pierwszych bzów, a zrozumiesz bez słów, co znaczy C’est si bon!” C’est si bon – nazwać masz tylko tak życia wdzięk, życia smak, po prostu C’EST SI BON!