Hop Szklankę Piwa

Na skale czarnej , spadającej w morze Stoi mój zamek Oplata go galeria w koronki z białego marmuru W koronki z białego marmuru ? W koronki z białego marmuru ? Tak ! Chciałem coś pisać Co ? co ? co ? co ? Coś dżwięczy jak daleki gong Gong , gong , gong Coś dżwięczy jak daleki gong świątyni Kiedy ? kiedy ? kiedy ? Kiedy , kiedy wieczorne niebo migdałowe Sklepi swą kopułę nad miastem Nad zrębem planety , pośród gwiezdnej nocy Szereg alefów w nieskończoność pełznie I nieskończoność unieskończoniona Zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona Kłęby ,kłęby , kłęby tytanów I rogate , i rogate widma Sypią , sypia , sypią gwiazd roje w wydarte otchłanie Myśl własne wątpia zapuściła szpony I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani Lecz myśl ta czyja ? samo się nie myśli Tak jak grzmi samo i samo się błyska Punkt się sprężył w "n" wymiarów przestrzeń I przestrzeń klapła jak przekłuty balon Hop , hop , hop szklankę piwa Hop , hop , hop szklankę piwa Hop , hop , hop szklankę piwa Hop szklankę piwa hop ! Dnem mojej duszy jest pierwotna mściwość A moim herbem jest soczysta larwa Zdębiałych koni lawiny , lawiny I oficerów zasmucone miny Hop , hop , hop szklankę piwa Hop , hop , hop szklankę piwa Hop , hop , hop szklankę piwa Hop szklankę piwa hop ! Ważę ciężary o jakich nie myślał żaden cezar świata A wszystko ulata , ulata jak wata , ulata jak wata Hop szklankę piwa hop Nad zrębem planety pośród gwiezdnej nocy Szereg alefów w nieskończoność pełznie I nieskończoność unieskończoniona Zawiera sama w sobie przez siebie zdradzona Kłęby , kłęby , kłęby tytanów I rogate i rogate widma Sypią , sypią gwiazd roje , wydarte otchłanie Myśl własne wątpia zapuściła szpony I gryzie siebie sama w swej własnej otchłani