(170 Lat Później) Nuda

Nuda! W jednym z tysiąca osiem osieroconych nocą pokoi W samotnym labiryncie mózgu ciągnę pięć wózków Myśli zalanych z ogórkami w popękany słoik W jednym z tysiąca osiem osieroconych nocą pokoi Stoję ja, materia i powietrze stoi W jednym z tysiąca osiem osieroconych nocą pokoi Niepokojący spokój dwoi się i troi Nuda! Powietrze stoi… W jednym z tysiąca osiem osieroconych zakątków Wśród poklejonych słońc roi się od pourywanych wątków Kojących niepokój, oh, i nici oczekujących początków Niedokończone myśli, czyny. Niedokończone słowa Miata i pęta się źle rozpoczęta rozmowa Zobacz. Z nudów odpadła mi głowa Nuda w pokoju paranoi. Nuda! Powietrze stoi Nuda w pokoju paranoi. Nuda! Powietrze stoi