Bór Petalburg

Zbrodnie chcieliby podnieść, chcieliby zanieść Zbrodnie chcieliby podnieść, chcieliby zanieść Pawany mokrym psom z ulic pisze nadworny grajek Bór Petalburg na tajemnice jest za mały Makabry ze wczorajszych snów wracają w poniedziałek Powody są za rogiem, wychodzę do lasu często By nie być powodem, komplement jak kamień w wodę Mój suwerenny nos jest kłamstwem, na które się godzę Tak w nudy afisz wkraczam swym zygzakowatym krokiem Tak w nudy afisz wkraczam swym zygzakowatym krokiem Tak w nudy afisz wkraa, paraliżu część druga właśnie Uciekłem w pierwszym akcie Co mi się śniło? To głupie pytanie Pompy moich żył są zbyt jednostajne, pamiętam tylko, że Umierałem Jestem tym, czym się staję. (x4) Powietrze przesiąkło zapachem traw, chciałbym znowu mieć poczucie, że robię coś pierwszy raz Coś rusza się we mgle, to tylko krzak Słyszę w głowie własny głos, a nie wiem czy to ja. (x2) Wychodzę, by pomodlić się do butelkowych ludzi w domach bez konstrukcji, nawet nie jestem pusty, nawet nie jestem mądry Czy mogę zdążyć nim ten opar wszystkich uśpi? Mów mi, chcę słyszeć Twoje słowa To grupka dzieci krzyczących - Zobacz! autonomia jest filtrem! - nawet nie myślę ile mogę stracić przez tę nawijkę, mój księżyc zawsze gdy wychodzę gaśnie, mój świerszczyk jest jakby dawno nacisnął przycisk 'WYJŚCIE’ Moje cielesne posłanie jest tym, co opowiedziałem, nigdy nie sprawdziłem co piszczało w trawie - sam wiesz. (x3) Zapomniałem, którą stroną się wychodzi znowu, opór powietrza znika, biorę głębokie kokyu Zepsuciem obcych poczynań piszę po dachach domów, mam tylko własne przeżycia, reszta to skarb koboldów