Tetris

Póki własny rząd Zębów szczerzyć mogę, Château la migraine Wznoszę na Waszą cześć, Nie dostaniecie mnie! Jestem królewskim matematykiem Na dworze Mieszka Pustego. Tnę, kombinuję, zaciskam pasy, Byle byle do pierwszego. Jako konstruktor swej Rzeczywistości Robię nawet jak nie robię. Priorytetowo nie cierpię zwłoki, Wyciskam 25 godzin na dobę. Tetris! Wszystkie swoje sprawy W głowie wciąż obracam, Główkuję, kombinuję. Póki własny rząd Zębów szczerzyć mogę, Château la migraine Wznoszę na Waszą cześć, Nie dostaniecie mnie! Dzięki Ci Panie za przypominanie mi Filmami o superbohaterach, Że ulice jeszcze Nie stoją w ogniu, Więc chyba jednak przesadzam. A tymczasem sprytnie Udaję, że nie czytam Porad gazetowych psychologów, O tym jak pozytywnie zapomnieć, Że lepiej się poczuć chciałam. I widzę ciągle te same twarze, Medale sobie rozdają, Tak dziarsko im czoła Błyszczą we fleszach, Tak czule o kontekst dbają. I mam już pewność, Że kiedyś, w przyszłości, Piękny mi dyplom wydadzą. Już świerzbią ich ręce, By pomnik mi stawiać Za mój nadzwyczajny highscore. Tetris! Nie Matrix Nie Minecraft Nie Super Mario Póki własny rząd Zębów szczerzyć mogę, Château la migraine Wznoszę na Waszą cześć, Nie dostaniecie mnie!