Zagubiony

[Intro] Witam Cię serdecznie Prosto z Łodzi Ulice w ogniu! Pierwszy milion Jote jote jo Joteste Wysyłam wiadomość, niech to do innych dotrze Prawda, refleksja Musisz wierzyć mi na słowo Powie, powiedz Joteste Pierwszy milion Mam swoją drogę Nie zatrzymuj mnie [Zwrotka 1] Wczoraj zgubiłem się w tym mieście choć znam je od dziecka Myślałem, że nie mam szczęścia, stoję u bram piekła Alkohol w mojej krwi chyba nie służy mi Bo jedyne co przyniosłem moim bliskim to łzy Mama powtarza mi bym silnym był Bo nie ma nic gorszego niż za syna wstyd Bo nie ma nic gorszego niż stracone ludzkie życie Akurat z tą refleksją zostawiły mnie ulice A więc idę. Walczę z życiem, walczę z sobą By nie dać satysfakcji i racji tym szarym blokom Ciemną nocą leże i patrzę w sufit Szukam sposobu by nie zawieźć moich ludzi By Powrócić do nadziei, by powrócić do światła I zrzucić ucisk wszechobecnego diabła Siłę mam w sercu tak samo jak marzenia Pamiętam wszystko bez sensu, nic bez znaczenia! [Refren] Wchodzę do studia i zostawiam podwórka By grać, grać, grać, grać, grać swoją miłość Ja nie odpuszczam ta droga jest trudna Czas dać, dać, dać, dać, dać z siebie wszystko Moje bloki słyszą kroki gdy idę Wczoraj byłem zagubiony, dzisiaj zwracam im życie Ciągle słyszę ten głos w mojej głowie Mówi idź, idź, idź, idź i zanieś im ogień [Zwrotka 2] Teraz zgubiłeś się w tym mieście choć znasz je od dziecka I myślisz, że nie masz szczęścia, stoisz u bram piekła To wiedz, że to iluzja co wkurwia nic więcej To Ty masz w tym udział jaką dajesz tu energię Życie, które Cię wybrało bywa nie lekkie Ja zrozumiałem, wielu ma ode mnie dużo ciężej Pierdole pretensje chcę więcej niż mam Chcę tego wszystkiego co życie może dać W imieniu tych ziomów, co po drugiej stronie W imieniu tych ziomów, których szybciej spotkał koniec To koncert życia, który grasz tylko raz Ale nie jedna szansa by dobrze wejść w takt Więc graj, graj jak Led Zeppelin Więc graj, graj do utraty swoich sił Bo siłę masz w sercu, tak samo jak marzenia Pamiętam wszystko bez sensu, nic bez znaczenia! [Refren] Wchodzę do studia i zostawiam podwórka By grać, grać, grać, grać, grać swoją miłość Ja nie odpuszczam ta droga jest trudna Czas dać, dać, dać, dać, dać z siebie wszystko Moje bloki słyszą kroki gdy idę Wczoraj byłem zagubiony, dzisiaj zwracam im życie Ciągle słyszę ten głos w mojej głowie Mówi idź, idź, idź, idź i zanieś im ogień [Zwrotka 3] Zagubionych na ulicach tego miasta są tysiące Zagubionych tak, że nie wstaje dla nich słońce To świat kontra oni, to świat kontra ja To strach przed życiem kontra światło dnia I nie ma nic tak ważnego jak ta wiara w siebie Tu nie ma nic tak strasznego jak żyć i pogrzebać siebie Czujesz to? Bo dla mnie to jak mantra W mojej głowie nadzieja umiera ostatnia Na prawdę czas nastał ogień na ulicach miasta Rozrasta się paląc cały fałsz w nas Mówię zabierz mnie stąd i unieś mnie do góry Ponad bloki i mury, betonowe struktury Bo jestem zagubiony, ale wracam na kurs Stoję na rozdrożu tego miliona dróg Wsłuchuję się w ciszę kiedy mówię o wspomnieniach Wszystko bez sensu, ale nic bez znaczenia! [Refren] Wchodzę do studia i zostawiam podwórka By grać, grać, grać, grać, grać swoją miłość Ja nie odpuszczam ta droga jest trudna Czas dać, dać, dać, dać, dać z siebie wszystko Moje bloki słyszą kroki gdy idę Wczoraj byłem zagubiony, dzisiaj zwracam im życie Ciągle słyszę ten głos w mojej głowie Mówi idź, idź, idź, idź i zanieś im ogień []