Erudyta

Niby życie trzymasz w ryzach, ale to puste kartki Chciałbyś coś tam napisać, ale brakuje farby Coś piszą w periodykach, ale to złudne prawdy Z reakcją mimetyka, tu wyglądasz jak każdy To ekwilibrystyka, na planach awangardy Gdzie każdy erudyta, z fotela lub kanapy Lepiej posłuchaj Ty tam, tych faktów arbitralnych A jak tego nie chwytasz, znaczy dalej od małpy Koryfeusza witaj, wyśpiewa Ci te psalmy Wie dobrze o co pytasz, Twój umysł także zjadłby Po nim tego nie widać mimo sporej nadwagi Tłumacząc, że życie jest lekkie, go nie poradził Nim los Ci skrzydła przetnie, musisz sobie poradzić Wielu ma rady przednie, jednak wolą po radzić Rady przed? Nie... nawet sobie nie dali Chcesz zmienić przebieg? To na działania pora dziś Lecz nie dawaj mi ra-a-ad Sam sobie radę da-a-am Tak robię tu od la-a-at Chcesz wejść na wyższy poziom? To schody, a nie winda Możesz iść łatwą drogą, ale dobra jest inna Chcesz pędzić jak samogon, choć wolisz stare wina Więc gonisz tu sam ogon, w oddali stale finał I nie Uroboros to, raczej mała psina Ci, co mówią sporo wciąż, przeważnie chała w czynach Idź i szanuj słowo, choć dzisiaj to stara kmina Kicz i bubel robią sos, lecz to nie nasza wina Odkąd pamiętam, o wszystko się muszę sam starać Co jest z tą karmą, która to już moja sansara? Czuję, że zbliża się ten moment, zmienię stan zaraz Skupienie rośnie co dzień, bo muszę być jak skała I grać nadal w miejscu, gdzie nadal strach włada I zakładam, że będzie tak na bank za lat Kolejnych szmat, w zamian daję ten rap dla mas By zmienić świat, nadać barw, parę wad złamać []