Głód

[Zwrotka 1] Moje ryzyko gdziekolwiek bym nie szedł Mam wszystko, blizny i podartą kieszeń Świat którego już dawno znać nie chce Przez zapędy ludzi zderzenia cząsteczek Ucieka z nas gdzieś w powietrze Rachunki strat, zysków, nie płacę, nie chcę Pieprzę to, mam w sobie bestie Co weźmie i tak gorsze zło, jebać luksus niech zeżre go Tu gwałt zmienia się z pomocą hajsu, szał ciał na melanżach Ciągle coś mój stan pogarsza, weź znajdź tu miejsce gdzie czysta jest prawda Jak kryształ, ale nie ten co go znasz tam gdzieś z klatek, wywołuje eksplozje w mózgu A pośród ran uwiązanych jak wszechświat, ilu z nas skończy na wózku Znów tu, jestem jak mózgu guz, wirus, centrum dowodzenia wszechświatem kurwa Wciąż tam zawracam choć wciąż tam nie idę, potęga muszę się z nią zrównać Zdobywam cele nie po to by podskoczyć wyżej, chcę tylko się przyjrzeć Żeby mieć obraz na to jakby granat ciska w martwy puls życie W kraju ubocznych efektów jesteś tylko lalką, nikt nie da Ci wygrać Żebyś nie pomyślał kiedyś że można coś zeżreć przy stole dla vipa Jesteśmy światłem i nic ponad ten stan nie jest nas warte uwierz mi Chcemy tylko jeśli nieważne czy jest to poparte czymkolwiek w materii [Zwrotka 2] Moje ryzyko, gdziekolwiek bym nie szedł To wszystko co było idzie za mną, peszek Węszę , tu tam za prawdą, chcę znać ją bo nie wiem kurwa po co tu jestem Istnieje serce, gdzieś życia sens bycia wielkim, do odkrycia miejsce Jestem czymś więcej niż przydział szamy na rok życia, na kwadrat i pensję Bestie za uchem mówią mi że są słuchem mym mową i duchem, rozkmiń Każą mi jeść tak jak Tobie, i nie patrzeć gdzieś poza obiekty westchnień Dali mi miejsce na mapie i kazali wedle swych uznań nim rządzić Dali mi ścieżki mogę nimi błądzić, tak wiecznie wiesz się muszę błądzić []