Na Miejsce

Leżał w trawie, o mały włos bym go nadepnął No niezła imprezka była chyba Spojrzał spode łba nieprzyjaźnie fuknął Odwal się bucu i spływaj Ale zawahał się chwilę, a był taki smutny Z uśmiechem powiedziałem lekko (hej) Widzę żeś chłopie czymś poważnie struty Chcesz o czymś pogadać ze mną? Uniósł przekrwiony wzrok na mnie Westchnął ciężko i powiedział — siadaj Nie zdążyłem nawet dobrze usiąść na trawie A on już opowiadał Lubiłem oboje to była taka fajna para Taka włoska, kłótliwa, prawdziwa - wiesz Ale on zaczął kochać bardziej mnie niż ją — czujesz? Nie mogłem tego wytrzymać Później była ona, wariatka, tak całkiem oddana Budziła się w nocy, pracując do rana Takie fajne dzieciaki i fajna niania Czasu nie miała — mama I małolat niejeden wpatrzony we mnie Takich to było najwięcej Czemu muszę być świadkiem Jak ego im puchnie i zatruwa powoli serce? I w kółko to samo, Jakby to samo prawo Działało perfidnie jak klątwa Czego nie dotknę Gdzie się nie pojawię Zostawiam po sobie tylko rozpacz Nie mogę tak dłużej, coś nie tak jest ze mną Nie wstanę, tak będę leżał! Zostanę tu w trawie i piach mnie przysypie Nie będzie już więcej nieszczęścia Zostaw mnie więc, chcę umrzeć samotnie Niech zaginie o mnie pamięć wszelka Dość już napsułem, nic tu po mnie To koniec, odchodzę, żegnaj! Oczy mu się zaszkliły, sam się wzruszyłem Poklepałem gościa i gadam Stary, ty jesteś dobry i masz dobre serce To ludziom po prostu odwala Rozkleił się całkiem, podniosłem go z ziemi I wziąłem jak dziecko na ręce Na pewno gdzieś mieszka, ktoś na niego czeka Więc odniosłem go na miejsce Choć raz w życiu miał szczęście Bo szarpią go ludzie bezwzględnie Gdy leżał wyglądał tak biednie Odniosłem sukces na miejsce Ja to w życiu mam szczęście Uczciwy znalazca jest ze mnie Trafił ot tak w dobre ręce I Sukces odniosłem na miejsce