Katastrofa W Nadfiolecie

[Refren] Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce [Zwrotka 1] Pędzimy samochodami i za oknami znów Tylko pas kolorów rozmazanych Chabry, maki i inne kwiaty mijanych pól To pozbawione znaczenia rozlane plamy Jak dostrzec prawdziwy kształt rzeczy? Kiedy jest chwila, by zajrzeć w głąb siebie? Wśród skrótów i spotów nie dłuższych niż sms-y Nie ma spacji na najmniejszą refleksję Streszczamy swoje życia, kompresujemy je Betonowe zęby pożerają miejsce Ryk silników jest jak śpiew Kiedy znowu skądś do gdzieś Prześcigamy bolidami czasoprzestrzeń A wszechświat się kurczy i eksplozją supernowej Przemieszcza centrum galaktyki pod serca kobiet Kiedy dwa łączy w jedno — wybucha życie nowe A wokół słyszysz tylko, że to nie jest człowiek To warto tak podbijać ten kosmos? By to, co niezwykłe uznać za banał po prostu? Za sto lat, myślę, albo i krócej Zbudują nową i sto razy większą lupę I nadal będą patrzeć jeszcze dalej i dalej A pole widzenia będzie zawężać się stale Świat z perspektywy dziurki od klucza Ktoś by pomyślał — jakie to głupie Nieskończoność po plecach nieustannie Was puka A nikt nie widzi, że obcuje z absolutem? [Refren] Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce [Zwrotka 2] Suniemy palcem przez galaktykę feeda A mrugające gwiazdy, to jedyne co widać Jak przyćmić całych mas blask W skupisku gwiazd, których cel jest ten sam Niespokojne cząstki rzeczywistości kwantów Żyją przed widownią i dla jej oklasków Wolne – powierzchownie, W głębi są uzależnione I dopiero obserwator, który spogląda w ich stronę Wywołuje ruch i wybierają drogę Ludzkie fotony w superpozycji Są wszystkim naraz i kompletnie niczym Wszędzie i nigdzie, Zawsze i wcale Są i ich nie ma, Żywe lub martwe To samo i tak samo i wciąż na nowo Mogą być wszystkim, a czy sobą też być mogą? Bo kim jesteśmy, kiedy nikt nas nie widzi? Widzimy wtedy siebie? Widzimy swoich bliskich? I może mamy czas by skupić się na świecie Który jest tak blisko, że ogrzewa nas oddechem Czy człowiek skupiony na konkretnym drzewie Na prowincji galaktyki przeżywa życie głębiej? Pod jedną gwiazdą intymny mikrokosmos Zieleń, żółć i błękit interferują z wiosną Czy nie jest to większe i ważniejsze dobro Niż błyszcząca odległa kusząca powierzchowność? No bo jeśli to jednak nie jest prawda To pozostaje tylko zjeść sałatkę z mcdonalda Kwadratowo się uśmiechnąć docelowo na instagram Popić życie colą light I zaszczepić się na katar [Refren] Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce katastrofa w nadfiolecie Błędy w obliczeniach — wzory na tapecie Wymyka się nauce