Neizgovoreno

Немите зборови! Што сум ги проголтал ми тежат во мене горчина да внесат нема да дозволам тука да останат... Тоди: Велат секоја слика илјада збора ако е така песнава брои над милиони со стихови сликам надреализам ко Салвадор Дали во затворот од зборови остануваат само ќелии празни! Моите мисли како птици бегаат од него едни вивнуваат кон рајот други влечат кон пекол пеколно боли се до сега што не сум ви рекол но боље болка од молк кон нешто свето, а не од збор прекор бараш излез од сето наоѓаш дваесет стиха од времето ко твое посебно место, каде кажуваш сешто болка од младост во која вистина е реткост во загуба сме често па со текстов бришам граница на небо секој збор е една скала до местото позади него искрено малку се луѓето кој би ги земал таму ко да сум изгубил разум за лага глумам на глув! Немите зборови... што сум ги проголтал ми тежат во мене горчина да внесат нема да дозволам тука да останат... Даре: Денес немам многу, но имам срце е реткост можеби сум себичен, но не чепкај во него во борба со демони, кога кровот кисне сфати ли? Не сме сами јас и ти, дождот ќе мине запомни, јас изгубив: доста борци крај мене, патот не дели, меѓу причини и цели, бркаме сон па нели? Но денес појак сум од секад, имам второ семејство Зад Аголот екипа, на битот, во мисли сме едно! До сите што стојат до мене: фала, што сте мои очи во мракот пастир кога би скршнал од патот, имам мајка и должам да бидам силен моја икона, идол, насмевка на лице! Лесно да станеш татко, тешко да останеш таков беше доволно жена, да не е маж е јасно покасно години сме група да осетиш: надеж, бол, се потсети? Длабока Трага снима ли? Сме различни! Пред неа незнаев за љубов ми стана животна потреба, навика, здив и лудост! И често се смеам за инат на се често сум сјебан ептен, ме праша: Како иде? Зар не? Слушај! Немите зборови... што сум ги проголтал ми тежат во мене горчина да внесат нема да дозволам тука да останат...