Idź

[Refren x2] Idź - póki życiem tętni twa nić! Idź - prosto, kiedy będą pluć i kpić! Idź - bo żyjesz nie po to, żeby żyć - Idź - byś był czysty, kiedy przyjdzie zgnić! [Zwrotka 1] Musisz wierzyć, nie wystarczy przeżyć - Nie wystarczy, by umieć uderzyć Zjeżyć ostrza i wejść pod ostrzał, byś przyjął postrzał jak los chciał Byś potem powstał i ostrze posłał, by wróg dostał Popatrz na ślepe lalki gotowe do walki w szare poranki Spójrz na przystanki i oczy zamknij Głowę spuść - by pójść by ujść masie, uciec za zasięg By nie obudzić się po czasie Ci ludzie to lewiatan, me miasto to szatan Więc błagam zostaw bałagan stos krzyków i nagan I choć będą pluć i kpić i mendą, będą zwać Nie płacz nie kracz, musisz mendy zdeptać Zapłacę sześciokrotnie, ty przegrasz znów sromotnie Bóg Cię nie dotknie najwyżej kopnie, bo wszystko jest odwrotnie [Refren x2] [Zwrotka 2] Odeszli już tamci, zostali ignoranci odwróceni plecami Sami łkający nocami, bądź odważny, bądź rozważny Lecz nie ważny tak jak każdy Gdy zawodzi rozum, stado, to jego eldorado Bądź gniewny jak deszcz ulewny, bądź pewny Choć będziesz nie potrzebny, daj świadectwo, wskaż ich kalectwo A pogarda wiecznie twarda, niech uderza w szpiclów Tchórzy, niech nie mija i zabija zagłuszony rykiem burzy Samotny jak Kursk na dnie, Twój puls słabnie Uderza jak sonar, podnosząc ludzi z kolan Lecz cichnie i milknie jak U-Bot tysiąc stóp pod Zabity przez tupot ludzkich głupot Dobro jest ciche przy złu przyklęknę Dobro jest złe, bo zło jest piękne Więc złu nie ucieknę, oni w to wierzą Wierzą w nierząd i w nierząd pełzną Możesz tylko łzą mężną odbywać raka Do niego należą więc idź zapłakać [Refren x2] [Zwrotka 3] Gniew bezsilny jak morze, niech winnych zmorze Ilekroć bici i poniżeni będą znużeni Będą cierpieć i wrzeszczeć Ty sił nie szczędź Pędź co sił męcz, by wyli głośno Niech Twa złość będzie nieznośną zemstą donośną Gdy trzeba prosić, proś i czekaj aż pięć poślą Powtarzaj wersy święte, te wersy są zaklęte w Tobie Zamknięte, jak serca dęte, jak fałsz w niebie I idź przed siebie jak Ci co szli przez pustynie O których pamięć ginie w piasku, pierwszych dwunastu W księżycach blasku wierni idź, nie biegnij [Refren x2]