Marionetki

I Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem Milion gwiazd cichych się świeci, A każda innym jaśnieje sposobem, A wszystko stoi - i leci... II I ziemia stoi - i wieków otchłanie, I wszyscy żywi w tej chwili, Z których i jednej kostki nie zostanie, Choć będą ludzie, jak byli... III Jak się nie nudzić na scenie tak małéj, Tak niemistrzowsko zrobionéj, Gdzie wszystkie wszystkich Ideały grały, A teatr życiem płacony - IV Doprawdy, nie wiem, jak tu chwilę dobić, Nudy mię biorą najszczersze; Co by tu na to, proszę Pani, zrobić, Czy pisać prozę, czy wiersze - ? V Czy nic nie pisać... tylko w słońca blasku Siąść czytać romans ciekawy: Co pisał Potop na ziarneczkach piasku, Pewno dla ludzkiej zabawy (!) - VI Lub jeszcze lepiej - znam dzielniejszy sposób Przeciw tej nudzie przeklętéj: Zapomnieć ludzi, a bywać u osób - Krawat mieć ślicznie zapięty...!