Evelyn

[Verse 1: Caesar] Znowu siedzę w pustym pokoju pełen nadziei że w końcu Cię tu znajdę na tej jedwabnej pościeli Że dla mnie stracisz dziś swojej sukni seledyn że nigdy już nie wyjdziesz stąd, o moja Evelyn To było nocą, REM sparaliżował mięśnie Tej nocy pierwszy raz przyszłaś do mnie we śnie I wtedy wiedziałem, że tak wygląda szczęście Pijany szukam Cię teraz błądząc po mieście tym Nigdy nie byłem facetem od stałych związków Tym ciepłym, czułym, tym od miłosnych listów I prawda, dużo mi kobiet przemknęło, zrozum Dla Ciebie wszystko bym w stanie był rzucić w pizdu Już często nie wiem co robię, to mnie otępia Przy Tobie mógłbym tu w końcu ulgę poczuć Chodzę naćpany, opuszcza mnie energia A w głowie stale mam ten błękit Twych oczu [Hook: Caesar] Ciągle mi Ciebie brak, nie mogę żyć już tak Za Ciebie mała to pewne ja oddał wiele bym Więc jeśli jesteś tam to proszę daj mi znak Nie wiem czy słyszysz mnie, o moja Evelyn [Verse 2: Caesar] Dalej siedzę i piszę, sobie zaprzeczam Bo miałem rzucać punche, a daję prostotę w wersach Bo nie chcę komplikować już tu głosu serca Pierdolę ilość rymów, jesteś ważniejsza w tym Za oknem polska jesień, depresja ze mnie drwi Liście opadają z drzew, a ja opadam z sił Bywa, że włada mną gniew, wtedy urywam film Tylko Ty szansę niesiesz, życiu przywracasz rytm Imię nadałem Ci, Ty dana jesteś mi Więc moja droga mnie prowadź ku zatraceniu A ja nad ranem Ci zrobię śniadanie i Będziesz wciąż czuła mój smak na podniebieniu I według wielu jestem chciwy na sukces Zabiorę Ciebie skarbie ze sobą na marzeń szczyt I wielu tutaj chciałoby widzieć mnie w trumnie Omijam ich, ja pragnę Ciebie, niech biorą kwit [Hook: Caesar] [Verse 3: Caesar] Teraz już leżę na łóżku, próbuję zasnąć Morfeusz znowu się spóźnia, nazwę to farsą W powietrzu czujesz jazz jak Louis Armstrong A płynne przejścia już niosą wątroby marskość mi Gdzie moja Evelyn? Powinna leżeć tu obok Powiedz, że będziesz niedługo, a ja uwierzę na słowo Come back zrobiły uczucia, a wcześniej byłem jak robot Choć w sumie nawet Cię nie znam to jesteś moją królową, wiesz? Chyba Cię kocham To paranoja, kurwa, co ja tu robię? Elfy sobie pomyślą, że jestem na prochach A ja tworzę w wyobraźni ideał z kobiet Na pewno jesteś tu, gdzieś niedaleko i czekasz Choć mam świadomość, że życie to żaden Harlequin Chcę czuć Twój dotyk i jadać z Tobą kolacje przy świecach A znów zadaję pytanie, gdzie moja Evelyn?