Krąg

[Zwrotka 1: Bisz] Nie wiedział, jak skończyć, jakim ostatnim słowem Nie rozumiał swojej zbrodni, a czuł się Raskolnikowem Jak wilk głodny, zziębnięty do kości - są rzucone Widowni jak psom, a klepsydry dawno obrócone Wyszedł naprzeciw swoim snom, dziś nie może zasnąć Na rozmyślaniach trwoni noc, gdy na dworze jasno Robi się, nie czuje żeby zrobił błąd, Boże, jak to? Czy nasze losy ustalone są za nas już dawno? Godzina świtu mija, ptaków głos, przestronny balkon Hotelowy leżak, krąży bursztyn, gdy obraca szklanką Na swe codzienne tory powoli znów wraca miasto Pomarańczem drgają jeszcze światła, ale zaraz gasną Setki ludzi, setki aut, ruch uliczny trawi W pierwszej chwili widzi w nim chaotyczny organizm Lecz zaraz obraz składa mu się w logiczny mechanizm Dostrzega znaki oczywiste, jak mógł je przegapić? [Refren: Kay] Gdy patrzę wstecz, widzę sploty dróg Choć mylą bieg, wszystkie wiodą tu Przez ogień i mrok Gdy patrzę w dół, widzę jak na dłoni Przyczyny, skutki mojej historii Lecz widać to stąd [Zwrotka 2: Bisz] Między jawą a snem tkwiąc łatwo plątać fakty A każdy błąd jawi się jak konieczna forma prawdy Patrzył tępo w telefon, przeglądał kontakty Gdzie są jego przyjaciele, co? Zadzwonił do matki Słuchał sygnału, miał wrażenie, że od długich minut Patrzył przed siebie czując wewnątrz nieodparty przymus Odległe odbicie w szybie biurowca vis a vis mu Przywróciło pamięć nagle, a w słuchawce padło - synu?! Rozłączył się natychmiast, lecz się nie chciał przerwać sygnał Śpiewały syreny, błyskały syreny, nie miał wyjścia Widział znaki, czytał znaki, ale nie chciał przyznać Że zew wysokości to lęk, jaki budzi ziemia z bliska Deszcz zalewał oczy, w jedno zlewał przegrać/wygrać I jakby z dołu jakiś głos mu szeptał: "trzeba wybrać" A on słuchał tego głosu chcąc żyć Czasem żeby pójść do przodu, trzeba zrobić krok w tył [Refren: Kay] Gdy patrzę wstecz, widzę sploty dróg Choć mylą bieg, wszystkie wiodą tu Przez ogień i mrok Gdy patrzę w dół, widzę jak na dłoni Przyczyny, skutki mojej historii Lecz widać to stąd