Smutek świata

[Zwrotka 1] Gdzie zeszłoroczny śnieg jest? Na moich skroniach Zabliźnia rzeki lód, lecz nie chcą ran zagoić słowa Tak jakby każdy trafny wers tu, rodził dysonans Pomiędzy tym co jest, a tym co większość nosi w głowach (ta!) Patrz jak nasz świat padł pod podłą presją Ciżby, by o liczby dbać, a godność gdzieś mieć Większość węszy wartość w cyfrze coraz częściej Niewymierność nie ma, nie ma szans na szczęście (ta!) Twardnieje skóra jak skorupa śniegu - w szreń Gdy pierwszy to już tylko pierwszy z brzegu (nie?) Wyprawiam się stąd na najodleglejszy biegun Nie umiem w miejscu stać, nawet w pierwszym szeregu, (ta!) Walczyć o byle bycie? Miałbym przekrzyczeć wrzask co Zabija ciszę, gardzi tajemnicą w niej zawartą? (Wciąż...) Dłoni cień nad kartką, zatacza żmudnie szlak Co tu wraca znów, by padał puch, gdzie pada sztuczne światło [Refren] Gdzie jest? To wszystko w co tak wierzyliśmy Gdzie jest? Zabrano nam to czy to straciliśmy? Wieje zimny wiatr, w kościach czujesz lata I coś jak... smutek świata Powiedz! Gdzie jest? Ideał, który łączył nas tu Gdzie jest? Kto go pogrzebał, oni czy nasz zastój? Wieje zmienny wiatr, dokąd gna tak głupiec? Niosąc wciąż... świata smutek [Zwrotka 2] Gdzie zeszłoroczny śnieg jest? Ani śladu Czy wszystko co było tu przed, to tani nawóz? Pod nowość, która nie ogląda się idąc wesoło Na stary świat, a wypadałoby choć skinąć głową Na zimny szczyt wiodą stopnie i zwodzą ciągle A to co dobre, zmienia stopniowo formę By wyżej być, po trupach krok, przechodzą po mnie Znam morfologię zmian i stop, co może stopnieć Mój świat osuwa w przeszłość się, bolesne piękno Zasnuwa wszystko miękko cień, dyskretny splendor I choć opluwać większość chce tę śmieszną wierność Los klaszcze jedną ręką jej... Wierny idei jak Panu, dziś sam-u-raju bram Bo czas się rozstać, na rozstaju światów staje czas Na skraju braku perspektyw, wyższego planu próg Bez żalu i strachu kontempluję zachód - mój [Cuty] Popatrz, tu i teraz Smutek nad miastem Los, życie, epizod Piszę nocą, pokazuję słowo Podnieś głowę, otwórz oczy, zobaczysz jednak Od rana natchnienie cierpię Wiedz, że dziś czekam na dzień bez krzyku Pojęcie mając, mówić nie trzeba Wierzę w to, to jest pewne [Refren] Gdzie jest? To wszystko w co tak wierzyliśmy Gdzie jest? Zabrano nam to czy to straciliśmy? Wieje zimny wiatr, w kościach czujesz lata I coś jak... smutek świata Powiedz! Gdzie jest? Ideał, który łączył nas tu Gdzie jest? Kto go pogrzebał, oni czy nasz zastój? Wieje zmienny wiatr, dokąd gna tak głupiec? Niosąc wciąż... świata smutek [Outro: Mako_new] Będąc unoszonym przez wiecznie płynący strumień pytasz, co możesz zrobić. Nawet najostrzejszy miecz należy nieustannie ostrzyć. Niech przecina na pół włosy rzucone nań podmuchem wiatru