Duch

[Zwrotka 1: Bisz] W lodowatej wodzie golę twarz Golę głowę, kameliowy olej wcieram w dłonie Patrzę jak skowronek tuż na płocie siadł Poleruję zbroję przeciętą na dwoje ze spokojem To już koniec, możesz odejść... Ja Mroźny poranek, nowy dzień wstaje nawet Kiedy zdajesz sobie sprawę, że już poległ czas Powietrze wypełnia mnie chłodem, ale mogę Stać na dworze, odwiesiłem już na kołek płaszcz Zdejmuję ciało, które żałośnie trzymało się Młodości, w naiwności, że może trwać Podziwiam starość, przyglądając się konarom Starych wiśni, moje myśli i słoje pnia Upływa umysł – mały strumyk, który Pienił się i burzył, jakby nie był tylko brodem dla Duszy, którą nuży nurzanie w kałuży Na brzeg drugi ją przeprawię jednym krokiem, ślad Ukryję w śniegu, przegapiony szczegół I jedynie niebu zdradzę, gdzie tutaj zakopię skarb I choć szukać będzie wielu tu oszuka Pewność celu, nim odszuka ktoś pod spodem... Kwiat? [Refren: Bisz] Przeprowadź przeze mnie mnie Wietrze wiej! Niech gałęzie drzew Trzęsie lęk, że gdy zerwę się Stracą coś, co bezcenne jest Przeprowadź przeze mnie mnie Wprawną ręką lekko w przestrzeń wpleć Żyć powietrzem, nie chce więcej chcieć Ściany czasu, czas już przez nie przejść [Zwrotka 2: Bisz] Stojąc w progu domu patrzę jak ze wschodu Słońce pochód swój zaczyna o poranku do Południa spokój, lecz przygotuj się na zachód Kiedy popiół zmierzchu osiada na blasku słońc Dzień domyka się jak brama, o północy w swe arkana Wprowadza nowych wybrańców los Gwiazdozbiory znają biorytm, który Reguluje pory, słońce wschodzi jak w zegarku – stop! Świata strony wydzieram i składam je jak Origami w zakrzywioną różę wiatrów, co Zakwita czasami minionymi i tymi, które Przed nami, tworząc z sześciu płatków krąg Tu i teraz, tu i teraz, tu i teraz O pragnieniach i złudzeniach śni na ganku – kto? Biorę w dłonie kryształ czasu, kto wie? Może tylko mrozem, a nie nożem czas tu kwiat mój ściął? [Refren: Bisz] Przeprowadź przeze mnie mnie Wietrze wiej! niech gałęzie drzew Trzęsie lęk, że gdy zerwę się Stracą coś, co bezcenne jest Przeprowadź przeze mnie mnie Wprawną ręką lekko w przestrzeń wpleć Żyć powietrzem, nie chce więcej chcieć Ściany czasu, czas już przez nie przejść [Outro: Soniamiki] Przeprowadź przeze mnie mnie, przeze mnie Przeze mnie - mnie Może wszystko jest przeze mnie, przeze mnie? Nie Bo wszystko będzie też beze mnie Co miałby zmienić gniew? Nie wiem Co miałby zmienić? Nie zupełnie wiem Co miałby zmienić gniew? Nie wiem Co miałby zmienić? Nie zupełnie wiem Przeprowadź przeze mnie mnie, przeze mnie Przeze mnie - mnie Może wszystko jest przeze mnie, przeze mnie? Nie Bo wszystko będzie też beze mnie []