Będzie dość

I Codziennie mówię: sobie będzie dość, lecz natychmiast znów go słyszeć chcę (więc nakręcam gramofon). I znowu śpiewa mi his z Masters Boys o tym, jak ogromnie kocha mnie. Ref: Choć wcale go nie ma, ja cała w marzeniach, że jego miłość wiecznie będzie trwać (wiecznie trwać). Że prawie jak Gatsby obsypać mnie rad by deszczem róż i perły do stóp kłaść (a to wszystko nieprawda). II Codziennie mówię sobie: będzie dość - nie ma rady, znów go słyszeć chcę (więc nakręcam gramofon). Rozsądek nie chce coś do głosu dojść i w nastroju nostalgicznym tkwię. Ref: Wyciągam z szufladki szaliki i szmatki. Na szyi wieszam sztucznych pereł sznur (pereł sznur). Bo wiem, że mój Gatsby mnie widzieć w nich rad by, że i on tak tęsknić też by mógł (a to wszystko nieprawda). III Codziennie mówię sobie: będzie dość, ale jeszcze chwilę tęsknić chcę (więc nakręcam gramofon). Aż nagle płyta coś zacina się i własnego, i własnego pana słyszę głos… I własnego pana...