Senne popołudnie

Senne popołudnie, senne popołudnie Z nieba żar, asfalt miękki jak plusz Zapadam się Widzę hamak i kładę się już Niech kołysze mnie Ktoś wachlarzem wysyła mi wiatr Słyszę, jak w szklance już pęka lód Ktoś owoce z drzewa mi rwał I przyniósł tu, proszę, spójrz I tylko siebie do szczęścia nam brak W senne popołudnie I tylko siebie odmawia nam świat Żeby było trudniej Senne popołudnie, senne popołudnie Słońcu wcale nie spieszy się w dół I co mi tam? Wielkie morze napełnił ktoś Więc wystarczy wstać Palce stóp miły przenika chłód Niby dreszcz, który od ciebie znam Teraz tylko stań za mną i mów O, właśnie tak, właśnie tak [2x:] I tylko siebie do szczęścia nam brak W senne popołudnie I tylko siebie odmawia nam świat Żeby było trudniej W senne popołudnie (w senne popołudnie) I tylko siebie do szczęścia nam brak W senne popołudnie I tylko siebie odmawia nam świat Żeby było trudniej I tylko siebie do szczęścia nam brak W senne popołudnie Bez ciebie cisza przeszkadza mi spać Miasto się wyludnia W senne popołudnie, w senne popołudnie Miasto się wyludnia w senne popołudnie