Öz Kızım

(Verse 1) Gönül tandansını senden mi soracağım? Şeref alâsını bizlerden bulacak İstersem duracaksın istersem boğacağım Söyle şimdi nasılmış öfkeyle uyumak Herşeyden arın bugün, şiddete sarıl bugün Hâlin ağız dolusu küfürken sükunet ağır bugün Söyleme sağır bugün, Adem sana kahır bugün Edebâli gelse akıl başta değil bugün Kan, saç, yâr elim düşmanlığa gittiğinde Külleri düğün çiçeği gibi başından döktüğümde Kaşından gözlerinden insanlığı söktüğümde Yaşayabilir misin sanki ben sırtımı döndüğümde? Raskolnikov’um beni böldüysen korun Ceset kadınlarla duvarlar ördüm kesildi yolun Ağzımın kenarından tüten şey insanlığım olur Bu sefer kusura bakma pek hoş değil konu (Hook) Göz kan çanağı, dağılır parçaları Karanlık alçalır şu elimden el canını Yazarken dişlerimi sıkan şu öfke öz kızım olur Ona bakmayın siz ona bakmayın (Verse 2) Efkâr, içime yer etmiş bir intihar Türbülans ve infilak hayat benden uzakta Bu kez büyük darbe aldık, boş yere yandık hem de Tanrı bize bu kıyamette çok mesai yazdı Kes bari aksın suyu hayatın kızıl firari Bu yürek çok karanlık girme gayri ihtiyari Kıvrılır orta yerinden en güçlü insan hâli Omuzlarımı kaplıyor bu cinayetin ilmihâli Kal git dön budur insanlara bağbozumu Yaşamak ifakattir ölmek ise son doğumum İnsanca alma nefes mabadına koy soluğu Bahanen tükendi şimdi saklar seni kendi bokun İsfendiyarım gözüm hiç görmedi yarın Ruyintenim karşısında devrilir senin diyarın Gitme zamanın ve ben zalimi oynamak zorundayım Zaman bir ilaç değildir, bilakis cezadır